ทุกก้าวของความมั่นคง เริ่มจากคนธรรมดาที่เชื่อในคุณค่าของการลงมือทำ เพราะไม่มีทางลัดสู่ความมั่นคง มีแต่ทางเดินที่ต้องก้าวด้วยตัวเอง

“ชนิสรา ละลา” และ “วรเชษฐ์ ไชยแว่นตา” คู่สามีภรรยาจากอำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่ ใช้ชีวิตเรียบง่าย ขายข้าวสารและรับจ้างทั่วไป ก่อนจะเลือกเดินบนเส้นทางใหม่ในระบบ “คอนแทรคฟาร์มมิ่ง” (Contract Farming) เส้นทางที่เปลี่ยนทั้งอาชีพและชีวิต

แม้ไม่เคยเลี้ยงหมูมาก่อน แต่ทั้งคู่เปิดใจเรียนรู้ เพราะเห็นความมั่นคงจากการมีบริษัทที่เชี่ยวชาญเป็นพี่เลี้ยง ก่อนเริ่มฟาร์มแรกในปี 2559 หลังศึกษารายละเอียดสัญญาอย่างรอบคอบ และเห็นตัวอย่างความสำเร็จของเพื่อนเกษตรกรรอบข้าง

“เชื่อมั่นในระบบของซีพีเอฟที่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องนี้ และยังมีทีมสัตวแพทย์ สัตวบาล และเทคโนโลยีสนับสนุน ทำให้เลี้ยงหมูได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีรายได้ต่อเนื่องทุกรุ่น” ชนิสรากล่าวด้วยรอยยิ้ม

จากโรงเรือนเดียวที่เลี้ยงหมู 650 ตัว ฟาร์มของพวกเขาค่อยๆ ขยายขึ้น ด้วยความมั่นใจและระมัดระวัง ในปี 2564 ทั้งสองตัดสินใจสร้างโรงเรือนเพิ่มอีก 4 หลัง จากนั้นก็ซื้อฟาร์มต่อจากเกษตรกรที่อยู่ติดกันอีก 2 หลัง ในปี 2566 และเมื่อเห็นว่าที่ดินข้างๆ ยังว่างอยู่ และรายได้จากการเลี้ยงหมูมีทิศทางที่ดีต่อเนื่อง พวกเขาจึงตกลงซื้อที่ดินเพิ่มอีก 23 ไร่ สร้างโรงเรือนเพิ่มอีก 4 หลัง เริ่มเข้าเลี้ยงเมื่อต้นปี 2568

จากคนที่ไม่เคยเลี้ยงหมู ตอนนี้ หจก.ชนิสราฟาร์ม อ.แม่อาย จ.เชียงใหม่ มีโรงเรือนเลี้ยงขุน 11 หลัง ความจุรวม 9,150 ตัว บนพื้นที่กว่า 55 ไร่ กลายเป็นหนึ่งในฟาร์มหมูที่มีระบบการจัดการที่ทันสมัย ใช้ระบบอัตโนมัติ และกำลังก้าวสู่ Smart Farm โดยมีพนักงานดูแลเพียง 12 คน

“การเลี้ยงหมูคอนแทรคฟาร์มมิ่ง ไม่ใช่อาชีพเสี่ยง เพราะมีระบบที่มั่นคงและชัดเจน เราแค่ต้องตั้งใจ ใส่ใจ และทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” วรเชษฐ์เล่าถึงเคล็ดลับความสำเร็จ

เทคโนโลยีและความรู้ในฟาร์มถูกอัปเดตอยู่ตลอด ทั้งอุปกรณ์เลี้ยง การจัดการฟาร์ม และระบบ Smart Farm เพื่อช่วยให้การทำงานมีประสิทธิภาพมากขึ้น รายได้ก็เติบโตตามไปด้วย

แม้มีฟาร์มใหญ่ระดับหมื่นตัว ชนิสรายังคงใช้ชีวิตเรียบง่าย ยังคงขายของแม่และเด็ก และกำลังวางรากฐานให้ลูกๆ ทั้งสองคนเข้ามาเรียนรู้การเลี้ยงหมู ให้เรียนรู้มรดกอาชีพที่พ่อแม่สร้างให้ เพราะเชื่อว่า “อาชีพที่มั่นคงคืออาชีพที่รู้จริงและลงมือทำเอง”

สำหรับชนิสราและวรเชษฐ์ ความมั่นคงคือการมีอาชีพที่สร้างรายได้แน่นอน พอเลี้ยงครอบครัว พอขยายกิจการ และยังพอสำหรับแบ่งปันให้กับชุมชนที่เขาอยู่ อย่างเช่นการปัน “น้ำปุ๋ย” ให้เพื่อนเกษตรกรในชุมชนใช้ในนาข้าว เป็นการทำที่เริ่มจากใจ เพื่อให้ฟาร์มและชุมชนอยู่ร่วมกันได้อย่างยั่งยืน

“ชนิสราฟาร์ม” จึงไม่ใช่แค่ฟาร์มหมูทันสมัย ที่มีคอนแทรคฟาร์มเป็นระบบที่ช่วยสนับสนุน แต่คือเรื่องราวของคนสองคนที่ลงมือสร้างอนาคตอย่างมั่นคง และเป็นแรงบันดาลใจให้เห็นว่า “ความสำเร็จ สร้างได้ด้วยสองมือ”

เรากำลังเผชิญกับภัยคุกคามเงียบที่คืบคลานเข้าสู่ระบบนิเวศของชาติจากการระบาดของสัตว์น้ำต่างถิ่น หรือ “เอเลียนสปีชีส์” ซึ่งต้นตอหรือที่มาของปัญหาไม่ได้มาจากธรรมชาติ แต่เป็นความหละหลวมของมนุษย์เองทำให้เกิดเหตุอย่างที่เราเห็นในกรณีของปลาหมอคางดำ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งผลผลิตจากรากปัญหาที่เรื้อรังมานาน นั่นคือการลักลอบนำเข้า

ศ.ดร.สุชนา ชวนิชย์ รองผู้อำนวยการสถาบันวิจัยทรัพยากรทางน้ำ และอาจารย์ประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์ทางทะเล คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ระบุว่า ปัญหาการนำเข้าสัตว์น้ำแปลกปลอมดำเนินมาอย่างยาวนานนับสิบปี แม้จะมีการพูดถึงการควบคุม แต่ในทางปฏิบัติ กฎหมายและกระบวนการบังคับใช้กลับเต็มไปด้วย ช่องโหว่ ที่กลายเป็นทางด่วนให้ขบวนการผิดกฎหมายสามารถทะลุทะลวงเข้ามาได้

การที่ผู้เชี่ยวชาญต้องออกโรงเรียกร้องให้ภาครัฐเร่งดำเนินการแก้ไขกฎหมายและเพิ่มกำลังเจ้าหน้าที่อย่างเป็นรูปธรรม ก็เป็นเครื่องยืนยันว่ากลไกการป้องกันของเรายังอยู่ในสภาพที่อ่อนแอเกินกว่าจะรับมือกับภัยร้ายนี้ได้ ต่างจากประเทศที่มีความเคร่งครัดอย่างออสเตรเลีย ซึ่งมีมาตรการที่เข้มงวดถึงขั้นห้ามผู้โดยสารนำแม้แต่ผลไม้สดติดเข้าประเทศ

ความเข้มแข็งของกฎระเบียบคือปราการด่านแรกที่สำคัญมาก แต่เมื่อปราการนี้อ่อนแรง ปัญหาก็ย่อมบานปลายจนยากจะเยียวยา นอกจากประเด็นทางกฎหมายแล้ว สิ่งที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังคือ ความรับผิดชอบและจิตสำนึก ของภาคประชาชน

ดร.สุชนา ย้ำถึงความสำคัญของการตระหนักรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้ประกอบการและผู้เลี้ยงปลาสวยงาม หากธุรกิจไม่เป็นไปตามคาดหวัง และตัดสินใจนำสัตว์น้ำต่างถิ่นเหล่านั้นไปปล่อยสู่แหล่งน้ำธรรมชาติ ผลลัพธ์ที่ตามมาคือหายนะทางระบบนิเวศ

ความจริงที่ต้องยอมรับจากประสบการณ์กว่าสองทศวรรษของผู้เชี่ยวชาญคือ เมื่อใดก็ตามที่เอเลียนสปีชีส์หลุดรอดเข้ามาและปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้แล้ว ไม่เคยมีประเทศใดในโลกที่สามารถกำจัดมันให้หมดสิ้นไปได้ พวกมันจะเติบโต ขยายพันธุ์ และกลายเป็นส่วนหนึ่งของระบบอย่างรวดเร็วจนเกินความสามารถในการจัดการให้หมดไป การใช้งบประมาณมหาศาลเพื่อไล่ล่ากำจัดจึงเป็นการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ

ดังนั้น การพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสจึงเป็นทางออกที่ดูสมเหตุสมผลที่สุด ปลาเหล่านี้ก็คือแหล่งโปรตีนที่มีคุณค่า เราไม่จำเป็นต้องเสียเงินเพื่อกำจัดสิ่งที่เราสามารถนำมา ใช้ประโยชน์ ได้ แนวคิดนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ หลายประเทศทั่วโลกเลือกที่จะอยู่ร่วมกับสัตว์ต่างถิ่นและหาวิธีควบคุมผ่านการใช้ประโยชน์ เช่น สหรัฐอเมริกาที่ส่งเสริมการจับและบริโภคปลาสิงโตเพื่อควบคุมจำนวน การนำเอาวัฒนธรรมการบริโภคมาเป็นเครื่องมือควบคุมนับเป็นแนวทางที่ชาญฉลาดและปฏิบัติได้จริง ซึ่งประเทศไทยเองก็ควรนำมาปรับใช้กับสัตว์น้ำรุกรานของเราเช่นกัน

หากไม่สามารถอุดช่องโหว่เรื่องการลักลอบนำเข้าได้อย่างเด็ดขาดตั้งแต่ต้นทาง และยังไม่สามารถปลุกจิตสำนึกความรับผิดชอบของทุกภาคส่วนให้ตระหนักถึงภัยคุกคามนี้ ปัญหาเอเลียนสปีชีส์ก็จะยังคงเป็นบาดแผลที่ทำลายทรัพยากรธรรมชาติของประเทศต่อไป ภารกิจหลักในการหยุดยั้งปัญหาจึงตกอยู่กับ ภาครัฐ ที่ต้องใช้ความกล้าหาญทางกฎหมายและความจริงจังในการยุติการลักลอบนำเข้าให้ได้โดยเร็วที่สุด.

นายสาระ ล่ำซำ ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท เมืองไทยประกันชีวิต จำกัด (มหาชน) นำคณะผู้บริหารและพนักงานบริษัทฯ เข้าลงนามถวายความอาลัยและถวายสักการะเบื้องหน้าพระฉายาลักษณ์ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เพื่อแสดงความอาลัย และน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้ ณ ศาลาสหทัยสมาคม ในพระบรมมหาราชวัง

ทั้งนี้ คณะผู้บริหารและพนักงานของเมืองไทยประกันชีวิต น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้  ที่พระองค์ทรงประกอบพระราชกรณียกิจนานัปการเพื่อประโยชน์สุขของพสกนิกรชาวไทย  โดยเฉพาะการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของประชาชน การอนุรักษ์วัฒนธรรมและหัตถศิลป์ไทย  ตลอดจนงานด้านสาธารณประโยชน์ อันนับเป็นคุณูปการอย่างยิ่งต่อประเทศชาติและปวงชนชาวไทย