แอดมินปัน มีโอกาสแวะไปเยือนเมืองพิจิตร จังหวัดที่สำหรับหลายคนแล้ว เป็นแค่ทางผ่านจากนครสวรรค์ เพื่อไปสู่จุดหมายปลายทางที่จังหวัดอื่น
พูดถึงพิจิตร หลายหลายคนต้องนึกถึงเมืองชาละวัน กับบีงสีไฟ แต่พิจิตร มีอะไรมากกว่านั้น ให้ค้นหา และเดินทางไปเยือน
ครั้งนี้ บิ๊กเกรียน โดยแอดมินปัน ติดสอยห้อยตามมากับคณะของบริษัท สยามร้าย ทราเวล โดยความร่วมมือกับ ททท. นครสวรรค์ จัดทริปไปเปิดประสบการณ์ในจังหวัดนครสวรรค์และพิจิตร
ทั้งสองจังหวัดนี้อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกรุงเทพ แต่จะมีโอกาสไปเที่ยวที่นี่แบบจริงๆจังๆ ยาก เพราะ ทั้งสองจังหวัด โดยเฉพาะพิจิตร จัดว่าเป็นเมืองผ่านสำหรับนักเดินทางและท่องเที่ยว
ทริปนี้ใช้เวลา 2 วัน 1 คืน แต่อัดแน่นไปด้วยที่เที่ยวเชิงวิถีชุมชน ย่านตลาดเก่า พิพิธภัณฑ์ และวัดในพื้นที่ โดยเน้นประชาสัมพันธ์เพื่อให้คนลองมาเที่ยวจังหวัดพิจิตรกัน
เราออกเดินทางจากกรุงเทพ แวะทานมื้อกลางวันที่นครสวรรค์ แล้วเดินทางต่อมาถึงพิจิตร ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง ที่เที่ยวสถานที่แรก คือ พิพิธภัณฑ์บ้านดงโฮจิมิน หนึ่งในสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของชาวเวียตนาม เพราะโฮจิมินห์ หรือ ลุงโฮ บุคคลสำคัญของเวียดนาม เคยมาพักอาศัยอยูในพื้นที่นี้เพื่อเคลื่อนไหวทางการเมืองในสมัยนั้น
พิพิธภัณฑ์บ้านดงโฮจิมินห์ ตั้งอยู่ที่ตำบลป่ามะคาบ เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แบบชุมชน เป็นอาคาร 2 ชั้น บนพื้นที่ 6,400 ตารางเมตร เดิมเป็นสุสานของชาวไทยเชื้อสายเวียดนาม ตั้งอยู่บริเวณใจกลางบ้านดง นอกอาคารยังมีการยังมีบ้านจำลองของประธานโฮจิมินห์ จัดแสดงเป็นบ้านยกพื้นสูง ภายในมีข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว และรูปปั้นของโฮนิมนห์จัดแสดงด้วย
หลังจากนั้น เราเดินทางต่อไปเดินย่านตลาดเก่าวังกรด ซึ่งเดิมเป็นพื้นที่เศรษฐกิจสำคัญของพิจิตร เพราะอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟวังกรด แต่เมื่อกาลเวลาเปลี่ยนแปลงไป คนเดินทางด้วยรถยนต์มากขึ้นทำให้พื้นที่นี้ซบเทราลง แต่ปัจจุบัน คนในพื้นที่ก็พยายามอนุรักษ์ และฟิ้นคืนให้ตลาดวังกรดกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ที่นี่ เราจะได้พบกับเรือนแถวไม้ปลูกเป็นแถวเรียงยาว หอนาฬิกา สถานีรถไฟวังกรด ที่ได้บรรยากาศเก่าๆ ตอนเดินผ่าน
แวะอุดหนุนน้ำมะนาวดอง หอมชื่นใจ ดื่มแล้วสดชื่นมาก ราคาแค่แก้วละ 10 บาท
เราเดินลัดเลาะผ่านตลาดวังกรดไปถึงริมแม่น้ำด้านหลังตลาด เพื่อไหว้ศาลเจ้าพ่อ-เจ้าแม่วังกลม ศูนย์รวมจิตใจของชาวตลาดวังกรดที่เลื่อมใสศรัทธา
จากนั้น ถึงเวลาอาหารมื้อเย็น โดยชาวชุมชนจัดเลี้ยงอาหารพร้อมการแสดงต้อนรับนักท่องเที่ยวผู้มาเยือนกันที่ บ้านหลวงประเทือง อาคารทรงตึก หลังแรกของตลาดวังกรด อายุประมาณ 80 ปี โดยสมัยก่อนเป็นของหลวงประเทืองคดีและครอบครัว อาศัยอยู่ริมน้ำน่าน ปัจจุบันทางจังหวัดพิจิตร ได้จัดสรรงบประมาณในการปรับปรุงบ้านหลวงประเทืองคดี เพื่อให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สวยงาม
เช้าวันถัดมา ตื่นแต่เช้าเพื่อไปตักบาตรพระทางน้ำกันที่วัดดงกลาง และทานมื้อเช้ากันที่ตลาดคลองข้าวตอก
จากนั้น เดินทางต่อไปเที่ยวชมบ้านเก่าเสาปั้นจั่น บ้านไม้ในชุมชนเสาปั้นจั่นที่เต็มไปด้วยของสะสมของเจ้าของบ้าน คุณสมบัติ อิสรากำพต ซึ่งภายในบ้านมีของเก่าและงานศิลปะที่ทรงคุณค่า และหายาก ให้พวกเราได้ชมกันอย่างจุใจ
บ้านเก่าเสาปั้นจั่น 
เดินทอดน่องต่อไปดื่มกาแฟเย็นๆ ให้ชื่นใจที่ร้านกาแฟที่ห้ามพลาดของตลาดตะพานหิน ที่ร้านกาแฟโบราณโกยี
นั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว ก็ออกเดินทางต่อไปยังชุมชนวังหว้า แวะไหม้หลวงพ่อใหญ่ที่วัดยางคลี วัดคู่ชุมชน
แล้วเยี่ยมชมต้นหว้า100ปี (ต้นสุดท้าย) สัญลักษณ์สำคัญของชุมชน และดูงานกิจการของวิสาหกิจชุมชนวังหว้าที่นำ “ลูกหว้า” และพืชสมุนไพรมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง จนสร้างชื่อเสียงและรายได้ให้กับชุมชนลูกหว้ามาจากแหล่งกำเนิด ต้นหว้า อายุ 100 กว่าปี ซึ่งเป็นอัตลักษณ์ของตำบลวังหว้า เป็นผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ของไทย ปัจจุบัน เมื่อมีการนำลูกหว้ามาสร้างมูลค่า ก็มีการอนุรักษ์ให้ชาวบ้านปลูกต้นหว้ามากขึ้น
หลังจากจบจากกิจกรรมที่ชุมชนวังหว้าแล้ว ก็ถึงเวลาเดินทางกลับกรุงเทพฯ ด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไปว่า พิจิตร ไม่ใช่ทางผ่าน จากเดิมที่บอกชื่อ พิจิตร ขึ้นมา ก็นึกว่า จะมีอะไรให้เที่ยว หรืออย่างมากก็วันนึงเที่ยวหมดแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ เราสามารถเดินทางมาท่องเที่ยวที่นี่ โดยจัดเป็นทริปสองวันเต็มๆ ได้แบบสบายเลย เพราะที่เที่ยวมีหลากหลายมาก ทั้งในเชิงอนุรักษ์วิถีชุมชน ย่านตลาดเก่า วัดที่เป็นศรัทธาของคนในพื้นที่ อาหารการกินก็อร่อย เพียบ ราคาไม่แพง
สำหรับแอดมินแล้ว บอกได้เลยว่า หลังจากได้ “ลอง” มาสัมผัส “เมืองรอง” อย่างพิจิตรแล้ว แหล่งท่องเที่ยวของที่นี่ ไม่เป็นรองที่ไหนจริงๆครับ
ตบท้าย ขากลับเข้ากรุงเทพฯ เราแวะเที่ยว Landmark สำคัญของจ.นครสวรรค์ คือ วัดคีรีวงศ์ บนยอดเขาดาวดึงค์ ซึ่งสวยงาม และน่าประทับใจมาก จนอยากบอกต่อให้นักเดินทางต้องแวะชมความงามก่อนกลับกันครับ
